Zabytki sakralne

Dzwon został ufundowany przez żonę Zygmunta von Kottwitza - Annę. Pięknie rozbrzmiewa jego bicie. Został bogato przyozdobiona inskrypcjami. Odlano go w pracowni Georgia Wielda w Żytawie.

Kościół powstał w XIV wieku.,  użytkowany do 1945 r. przez protestantów. Kościół jest murowany na planie prostokąta, z zakrystią od południa. Wnętrze o bogatym wystroju barokowym posiada sklepenie kolebkowe i żaglaste.
Nr wpisu do rejestru 545.

Wybudowano go w XVII wieku. Od jego powstania do końca XIX stulecia podejmowano wiele działań, mających na celu uchronienie kościoła przed zniszczenim. W styczniu 1877 roku rozebrano stary kościół i na jego miejscu wybudowano nowy z cegły. Kościół posiada jedną nawę, z charakterystycznymi dla tego typu obiektów balkonami, zamkniętą półkolistym prezbiterium. Rzeźbienia ołtarza i ambona ze starej świątyni zostały przeniesione do nowej. 13 grudnia 1877 roku nastąpiło uroczyste otwarcie nowej świątyni, a na kościelnej wieży zabrzmiały dwa dzwony, które służą do dziś.

Kościół wzniesiony jako zbór protestancki w drugiej połowie XVIII wieku. Zbudowany z konstrukcji szachulcowej, otynkowany, salowy z trójbocznym zamknięciem od wschodu z kruchtami od północy i południa oraz zakrystią od strony wschodniej. Nad zachodnią częścią korpusu drewniana wieżyczka, zwieńczona hełmem z latarnią.Nr wpisu do rejestru 255.

Kościół  wybudowano w XIV w. jako jednonawowy z prostokątnym prezbiterium i wieżą od zachodu. z czasu remontu przeprowadzonego w 1714 roku pochodzi baniasty hełm wieży. Dalszego przekształcenia gotyckiej architektury kościoła dokonano w końcu XIX wieku, wprowadzając elementy neoromańskie. W obecnej, wielokrotnie przerabianej budowli przeważają cechy stylowe baroku i gotyku. Z bogatego wyposażenia kościoła wymienić należy późnogotycki tryptyk z 1516 roku. Nr wpisu do rejestru 60.